Week 16 - So long, farewell!
Door: Judith
Blijf op de hoogte en volg Judith
24 December 2014 | Nieuw Zeeland, Picton
Lieve allemaal,
Ik kan nu zeggen dat mijn eerste boek definitief gesloten is en dat dit blog geschreven is vanaf het Zuidereiland! De zon is eindelijk gaan shinen zoals die bedoeld is en het avontuur ligt op de loer. Maar eerst weer een terugblik op mijn afgelopen week.
Dinsdag 16 december hadden we onze aller aller aller laatste stage dag bij Pyramid. Op deze gekke dag kwam onze docent ons bezoeken. We gaven hem een rondleiding in de fabriek, reden naar het terrein waar het adventure park komt en zijn daarna lekker gaan lunchen. Het was erg gezellig, maar toch ook vreemd. Je docent die je aan de andere kant van de wereld komt bezoeken. En dan is het ook nog is de dag dat je afscheid moet nemen van je collega's tegen wie je 3 maanden heb gekeken. Het was erg vreemd. Een hele mooie bijeenkomst was het feit dat we niet meer voor stage om 6 uur uit ons bed moeten!
In de avond hadden we een jongen uitgenodigd die we hebben leren kennen tijdens het stappen. Hij was erg aardig en het was een erg gezellige avond met heerlijke butterchicken.
Woensdag 17 december was het een heerlijke vrije dag. We hebben lekker niks gedaan. In de avond was het dan onze laatste kookdag met de vrienden. De persoon die nog nooit gekookt had ging lekker pannenkoekjes voor ons maken. Het was een gezellige avond. Het was erg gek dat je deze mensen niet meer zo snel zou zien, waarschijnlijk pas weer in Nederland.
Donderdag 18 december was het nog steeds genieten van onze vakantie. Maar doordat we in de avond onze koffers gingen afgeven bij Les moesten onze koffers wel zijn ingepakt. Met veel geduw hadden we alles in de backpacks gekregen en waren de koffers leeg. Althans, mijn koffer is leeg.
In de avond gingen we bij Les bbqen. Hij had alle andere stagiaires ook uitgenodigd en ook Dennis. We hebben lekker gegeten en het was ook erg gezellig. Julia en ik hebben nog even op de vleugel zitten pingelen, poging amelie. Deze avond stond ook in het teken van het afscheid van onze geliefde BMW. Na een kapot en geschaafde onderkant, verwisselende band, deuk in achterkant, sterretje in de ruit, kapot knipperlicht, sterk opgelopen kilometers en een losse spiegel hebben wij erg genoten van deze geweldige auto. Zonder deze auto had Nieuw Zeeland niet het zelfde kunnen zijn. BWM bedankt voor je mooie tijd.
Vrijdag 19 december werden we auto loos wakker. Deze dag stond in het teken van het plannen van onze Zuidereilandreis. Jaja, we hebben hier 3,5 maand de tijd voor gehad en we hebben zoals het hoort het lekker uitgesteld tot het aller laatste moment. Rond een uurtje of 2 kwamen we er ook achter dat de zon, eindelijk, al de hele dag scheen. Wel een beetje zonde van de dag. Na de planning tot oud en nieuw af te hebben zijn Julia en ik naar de mall gaan lopen om te gaan terrassen. Onderweg kwamen we Mark en Celeste tegen die gezellig met ons meekwamen. Ook Carmen kwam ons gezellig vergezellen. Met heerlijk verfrissend appelcidertje heb ik lekker genoten.
In de avond was het tijd om voor de allerlaatste keer te gaan eten in Albany. Het was de bedoeling dat we bij Winebox gingen eten. Maar daar was helaas geen plek meer. We zijn een stukje terug gelopen en bij de bar en grill gaan eten. Na een heerlijke pizza was het tijd om doei te zeggen. Het voelde gek, want het besef was er niet dat we elkaar niet meer gaan zien. In de avond ben ik met kriebels in mijn buik gaan slapen want de volgende dag was het tijd voor onze grote reis.
Zaterdag 20 december was het zover! Deze dag was de dag dat wij met de trein naar Wellington reden. Alles verloopt bij ons niet soepeltjes dus hier gaan we dan weer. Na onze kamers als een teringzooi achter te laten, omdat er toch al 50 dollar van onze borg word ingehouden wegens schoonmaakkosten, gingen we wachten op de taxi. Deze kwam echter een kwartier te laat. Lekker dan als je de trein moet halen. Na boos de taxi ingestapt te zijn zijn we doorgereden naar het treinstation. De trein reed deze dag niet vanaf dit station, dus eerst met z'n allen in de bus richting het volgende station. Vanaf dit moment joint Ella ons gezellig. In de trein zat Ella helemaal aan de andere kant van de trein. Gelukkig heeft ze het zo geregeld dat we uiteindelijk met z'n allen konden zitten. Een andere Nederlander genaamd Guus kwam ook gezellig bij ons zitten. Verder hadden we vooraf eten besteld wat achteraf helemaal niet nodig was. Achja, we hadden wel lekkere koffietjes.
Voordat we de trein instapten hadden we vele verhalen gehoord over de trein en de natuur die je te zien kreeg. Ik denk persoonlijk dat deze treinreis heel erg leuk is als je nog niks van het land gezien heb, want voor ons was de natuur een beetje gewoon.. We zijn gewoon verwend.
Na een lange reis kwamen we eindelijk aan in Wellington. We hebben lekker een taxi genomen naar het hostel. Na een heerlijke noodle maaltijd zijn we lekker wijntjes gaan drinken en de stad in gegaan. Ik dacht dat de kiwi chicks in Auckland plat gezegd hoeren waren, maar die in Wellington. Oi oi oi, ik dacht dat het niet erger kon. Waren we even in een of andere orgie beland. Ik kan er niet zo goed overuit. Uit wanhoop zijn we maar terug naar het hostel gegaan en hebben we onze oogjes dicht gedaan.
Zondag 21december waren we wakker geworden in het hostel. Ja ons hostel leven is nu echt begonnen. We begonnen met een bezoekje aan de markt. De prijzen van groenten en fruit lagen hier zo laag. Dus lekker fruitjes halen.
Na de markt zijn we doorgelopen naar het Te Papa museum. Na de eerste verdieping gehad te hebben van de 6 kwamen we er achter dat we er veel te lang over deden. Maar het was gewoon heel erg boeiend. Er waren uitleggen over vulkanen, een aardbevinghuisje, skeletten van dieren en nog veel meer. Na de eerste verdieping hebben we er even een tempootje ingebracht.
Na het Te Papa museum zijn we door de stad gaan lopen. Beetje naar Cubastreet en we zijn opzoek gegaan naar het zitzakkenterrasje. Deze hebben we helaas niet kunnen vinden.
In de avond zijn we lekker nog een ijsje gaan eten en toen was deze dag helaas voorbij.
Maandag 22 december gingen we eerst naar Weta Cave. Hier zijn de animaties van bijvoorbeeld de Lord of the Rings en King Kong gemaakt. In het boekje van wat je allemaal kan doen in Wellington stond dat dit gratis was. Echter blijkt dit niet zo te zijn. We hadden besloten geen tour te doen en zijn terug gegaan naar de stad.
We zijn toen door gelopen naar het informatie centrum om de nodige informatie te krijgen over de activiteiten die we nog graag wilden doen. Na het informatie centrum zijn we een stukje Mount Victoria opgelopen. Vanaf hier had je een mooi uitzicht over Wellington, maar het was te warm om verder de berg op te lopen.
Na de korte wandeling hadden we poging 2 gedaan om het zitzakkenterras te vinden. Dit keer met navigatie. Wat bleek, de dag ervoor zijn we er gewoon langsgelopen. We zijn hier lekker vanaf half 3 gaan zitten. De zon scheen zo heerlijk en met een glaasje rosé kon de dag niet meer stuk. Wel ben ik helaas verbrand. Maar ach, het was het wel eventjes waard.
Na deze heerlijke dag zijn we lekker gaan koken en zijn we de avond doorgekomen met puzzeltjes maken.
Dinsdag 23 december was onze laatste dag in Wellington. Omdat we graag zeehonden wilden zien waren we naar het zuidelijkste puntje van Wellington afgereisd. Na een wandeling van 1.5 uur kwamen we aan bij de Red Rocks, de plek waar we zeehonden zouden gaan zien. Toen we hier aankwamen hadden de zeehonden besloten dat het te warm was. Dus helaas geen zeehond gezien. Toen moesten we de 1.5 uur wandeling weer terug. Het werd gelukkig wel warmer, waardoor de terugreis erg mee viel.
Na de Red Rocks waren we doorgegaan naar de Cable Car. Dit is het rode trammetje dat op elke kaart van Wellington te zien is. Het was erg spectaculair. De 5 minuten durende rit, die eigenijk 1 minuut duurde ging in het donker omhoog. Eenmaal boven aangekomen hadden we wel een mooi uitzicht over de stad. Onze terugweg naar beneden verliep via de botanische tuinen. Deze route zou 45 minuten duren. Volgens mij waren we binnen een kwartier weer beneden. We zijn daarna nog langs het parlementsgebouw gelopen. Dit was een bijzonder gebouw, foto's volgen ergens in februari.
Na deze wandeling zijn we weer naar de zitzakken gelopen. De zitzakken waren dit keer vol en zijn toen op het gras gaan liggen. We hebben hier nog lekker de laatste zonnestralen weten te pakken. In de avond hebben Julia en ik ons zelf lekker verwend met een pizza van domino's. Ook hadden we besloten om eindelijk het lava cakeje erbij te nemen. Helaas was dit lava cakeje ons niet gegund en hebben we alleen de pizza op. We hebben ons daarna weer met z'n vieren teruggetrokken in de kamer. Ook hier was het weer tijd voor een heftig gevecht met de backpacks. Natuurlijk lagen al onze spullen door de hele kamer. Gelukkig is uiteindelijk alles er weer ingegaan en zijn we in peace gaan slapen, onze laatste nacht in wellington.
Fijne kerst allemaal!
Liefs, Judith
Ik kan nu zeggen dat mijn eerste boek definitief gesloten is en dat dit blog geschreven is vanaf het Zuidereiland! De zon is eindelijk gaan shinen zoals die bedoeld is en het avontuur ligt op de loer. Maar eerst weer een terugblik op mijn afgelopen week.
Dinsdag 16 december hadden we onze aller aller aller laatste stage dag bij Pyramid. Op deze gekke dag kwam onze docent ons bezoeken. We gaven hem een rondleiding in de fabriek, reden naar het terrein waar het adventure park komt en zijn daarna lekker gaan lunchen. Het was erg gezellig, maar toch ook vreemd. Je docent die je aan de andere kant van de wereld komt bezoeken. En dan is het ook nog is de dag dat je afscheid moet nemen van je collega's tegen wie je 3 maanden heb gekeken. Het was erg vreemd. Een hele mooie bijeenkomst was het feit dat we niet meer voor stage om 6 uur uit ons bed moeten!
In de avond hadden we een jongen uitgenodigd die we hebben leren kennen tijdens het stappen. Hij was erg aardig en het was een erg gezellige avond met heerlijke butterchicken.
Woensdag 17 december was het een heerlijke vrije dag. We hebben lekker niks gedaan. In de avond was het dan onze laatste kookdag met de vrienden. De persoon die nog nooit gekookt had ging lekker pannenkoekjes voor ons maken. Het was een gezellige avond. Het was erg gek dat je deze mensen niet meer zo snel zou zien, waarschijnlijk pas weer in Nederland.
Donderdag 18 december was het nog steeds genieten van onze vakantie. Maar doordat we in de avond onze koffers gingen afgeven bij Les moesten onze koffers wel zijn ingepakt. Met veel geduw hadden we alles in de backpacks gekregen en waren de koffers leeg. Althans, mijn koffer is leeg.
In de avond gingen we bij Les bbqen. Hij had alle andere stagiaires ook uitgenodigd en ook Dennis. We hebben lekker gegeten en het was ook erg gezellig. Julia en ik hebben nog even op de vleugel zitten pingelen, poging amelie. Deze avond stond ook in het teken van het afscheid van onze geliefde BMW. Na een kapot en geschaafde onderkant, verwisselende band, deuk in achterkant, sterretje in de ruit, kapot knipperlicht, sterk opgelopen kilometers en een losse spiegel hebben wij erg genoten van deze geweldige auto. Zonder deze auto had Nieuw Zeeland niet het zelfde kunnen zijn. BWM bedankt voor je mooie tijd.
Vrijdag 19 december werden we auto loos wakker. Deze dag stond in het teken van het plannen van onze Zuidereilandreis. Jaja, we hebben hier 3,5 maand de tijd voor gehad en we hebben zoals het hoort het lekker uitgesteld tot het aller laatste moment. Rond een uurtje of 2 kwamen we er ook achter dat de zon, eindelijk, al de hele dag scheen. Wel een beetje zonde van de dag. Na de planning tot oud en nieuw af te hebben zijn Julia en ik naar de mall gaan lopen om te gaan terrassen. Onderweg kwamen we Mark en Celeste tegen die gezellig met ons meekwamen. Ook Carmen kwam ons gezellig vergezellen. Met heerlijk verfrissend appelcidertje heb ik lekker genoten.
In de avond was het tijd om voor de allerlaatste keer te gaan eten in Albany. Het was de bedoeling dat we bij Winebox gingen eten. Maar daar was helaas geen plek meer. We zijn een stukje terug gelopen en bij de bar en grill gaan eten. Na een heerlijke pizza was het tijd om doei te zeggen. Het voelde gek, want het besef was er niet dat we elkaar niet meer gaan zien. In de avond ben ik met kriebels in mijn buik gaan slapen want de volgende dag was het tijd voor onze grote reis.
Zaterdag 20 december was het zover! Deze dag was de dag dat wij met de trein naar Wellington reden. Alles verloopt bij ons niet soepeltjes dus hier gaan we dan weer. Na onze kamers als een teringzooi achter te laten, omdat er toch al 50 dollar van onze borg word ingehouden wegens schoonmaakkosten, gingen we wachten op de taxi. Deze kwam echter een kwartier te laat. Lekker dan als je de trein moet halen. Na boos de taxi ingestapt te zijn zijn we doorgereden naar het treinstation. De trein reed deze dag niet vanaf dit station, dus eerst met z'n allen in de bus richting het volgende station. Vanaf dit moment joint Ella ons gezellig. In de trein zat Ella helemaal aan de andere kant van de trein. Gelukkig heeft ze het zo geregeld dat we uiteindelijk met z'n allen konden zitten. Een andere Nederlander genaamd Guus kwam ook gezellig bij ons zitten. Verder hadden we vooraf eten besteld wat achteraf helemaal niet nodig was. Achja, we hadden wel lekkere koffietjes.
Voordat we de trein instapten hadden we vele verhalen gehoord over de trein en de natuur die je te zien kreeg. Ik denk persoonlijk dat deze treinreis heel erg leuk is als je nog niks van het land gezien heb, want voor ons was de natuur een beetje gewoon.. We zijn gewoon verwend.
Na een lange reis kwamen we eindelijk aan in Wellington. We hebben lekker een taxi genomen naar het hostel. Na een heerlijke noodle maaltijd zijn we lekker wijntjes gaan drinken en de stad in gegaan. Ik dacht dat de kiwi chicks in Auckland plat gezegd hoeren waren, maar die in Wellington. Oi oi oi, ik dacht dat het niet erger kon. Waren we even in een of andere orgie beland. Ik kan er niet zo goed overuit. Uit wanhoop zijn we maar terug naar het hostel gegaan en hebben we onze oogjes dicht gedaan.
Zondag 21december waren we wakker geworden in het hostel. Ja ons hostel leven is nu echt begonnen. We begonnen met een bezoekje aan de markt. De prijzen van groenten en fruit lagen hier zo laag. Dus lekker fruitjes halen.
Na de markt zijn we doorgelopen naar het Te Papa museum. Na de eerste verdieping gehad te hebben van de 6 kwamen we er achter dat we er veel te lang over deden. Maar het was gewoon heel erg boeiend. Er waren uitleggen over vulkanen, een aardbevinghuisje, skeletten van dieren en nog veel meer. Na de eerste verdieping hebben we er even een tempootje ingebracht.
Na het Te Papa museum zijn we door de stad gaan lopen. Beetje naar Cubastreet en we zijn opzoek gegaan naar het zitzakkenterrasje. Deze hebben we helaas niet kunnen vinden.
In de avond zijn we lekker nog een ijsje gaan eten en toen was deze dag helaas voorbij.
Maandag 22 december gingen we eerst naar Weta Cave. Hier zijn de animaties van bijvoorbeeld de Lord of the Rings en King Kong gemaakt. In het boekje van wat je allemaal kan doen in Wellington stond dat dit gratis was. Echter blijkt dit niet zo te zijn. We hadden besloten geen tour te doen en zijn terug gegaan naar de stad.
We zijn toen door gelopen naar het informatie centrum om de nodige informatie te krijgen over de activiteiten die we nog graag wilden doen. Na het informatie centrum zijn we een stukje Mount Victoria opgelopen. Vanaf hier had je een mooi uitzicht over Wellington, maar het was te warm om verder de berg op te lopen.
Na de korte wandeling hadden we poging 2 gedaan om het zitzakkenterras te vinden. Dit keer met navigatie. Wat bleek, de dag ervoor zijn we er gewoon langsgelopen. We zijn hier lekker vanaf half 3 gaan zitten. De zon scheen zo heerlijk en met een glaasje rosé kon de dag niet meer stuk. Wel ben ik helaas verbrand. Maar ach, het was het wel eventjes waard.
Na deze heerlijke dag zijn we lekker gaan koken en zijn we de avond doorgekomen met puzzeltjes maken.
Dinsdag 23 december was onze laatste dag in Wellington. Omdat we graag zeehonden wilden zien waren we naar het zuidelijkste puntje van Wellington afgereisd. Na een wandeling van 1.5 uur kwamen we aan bij de Red Rocks, de plek waar we zeehonden zouden gaan zien. Toen we hier aankwamen hadden de zeehonden besloten dat het te warm was. Dus helaas geen zeehond gezien. Toen moesten we de 1.5 uur wandeling weer terug. Het werd gelukkig wel warmer, waardoor de terugreis erg mee viel.
Na de Red Rocks waren we doorgegaan naar de Cable Car. Dit is het rode trammetje dat op elke kaart van Wellington te zien is. Het was erg spectaculair. De 5 minuten durende rit, die eigenijk 1 minuut duurde ging in het donker omhoog. Eenmaal boven aangekomen hadden we wel een mooi uitzicht over de stad. Onze terugweg naar beneden verliep via de botanische tuinen. Deze route zou 45 minuten duren. Volgens mij waren we binnen een kwartier weer beneden. We zijn daarna nog langs het parlementsgebouw gelopen. Dit was een bijzonder gebouw, foto's volgen ergens in februari.
Na deze wandeling zijn we weer naar de zitzakken gelopen. De zitzakken waren dit keer vol en zijn toen op het gras gaan liggen. We hebben hier nog lekker de laatste zonnestralen weten te pakken. In de avond hebben Julia en ik ons zelf lekker verwend met een pizza van domino's. Ook hadden we besloten om eindelijk het lava cakeje erbij te nemen. Helaas was dit lava cakeje ons niet gegund en hebben we alleen de pizza op. We hebben ons daarna weer met z'n vieren teruggetrokken in de kamer. Ook hier was het weer tijd voor een heftig gevecht met de backpacks. Natuurlijk lagen al onze spullen door de hele kamer. Gelukkig is uiteindelijk alles er weer ingegaan en zijn we in peace gaan slapen, onze laatste nacht in wellington.
Fijne kerst allemaal!
Liefs, Judith
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
