Week 5 - Rangitoto en de verdwenen wijn

Lieve allemaal,

Het is alweer een week voorbij gevlogen. Tijd om weer een update te geven.

In de ochtend op woensdag 1 oktober werden we gescheiden op stage. Julia en Naomi gingen naar het kantoor van Barry in Orewa en Maaike en ik bleven in het kantoor van Les in Silverdale. De plannen voor de avond werden onder tussen wel gemaakt. Twee vrienden zouden in eerste instantie weer komen koken, want het was woensdag-kookdag. Maar Naomi en Julia hadden het idee om die middag naar het strand te gaan in Orewa en daar lekker wat te eten. Dit vonden wij allemaal een top idee. In de middag stond ook op de planning om naar Craig, de computermaker, te gaan. Maaike kreeg namelijk nonstop blue screen s of dead. Omdat er altijd nog wel wat extra bij kan op de planning, had ik ook even de tandarts gebeld want anders zou ik nooit meer gaan. Jaja, misschien wel mijn eerste gaatje. Doordat het gesprek natuurlijk in het Engels gevoerd moest worden, raakte ik in paniek en voordat ik het wist had ik een afspraak gemaakt die woensdagmiddag om kwart voor 4.
Na een discussie hoe we dit allemaal voor elkaar moesten gaan krijgen hadden we met z’n alle besloten dat Naomi en Julia samen naar het strand zouden gaan. Maaike en ik zouden eerst naar Craig gaan, de laptop brengen, terug naar huis om tanden te poetsen, daarna naar de tandarts, van de tandarts terug naar Craig, om vervolgens naar het strand te gaan. Nou zo gezegd zo gedaan, zou je zeggen.
Om half drie stapte Maaike en ik de auto in om eerst naar huis te gaan, want dan hoefden we ons niet te haasten bij Craig om naar de tandarts te staan. Eenmaal thuis stond Indo (onze huisgenoot) zijn hele lichaamsbeharing er af te scheren boven onze badkamervloer. En ho maar dat meneer even stopt om mijn tandenborstel te geven, nee geen eens een antwoord kon er vanaf. Nou dan maar eerst naar Craig. Craig vond het gelukkig niet erg dat we de laptop bij hem afgaven en door gingen naar de tandarts. Van Craig weer terug naar huis, poging 2 tandenpoetsen. Ik weet niet wat meneertje Indo van plan was maar hij heeft, niet overdreven, gewoon driekwartier in die douche gestaan, misschien nog wel langer. Ik had geen tijd meer om te wachten totdat de badkamer werd vrijgegeven, dus zijn we snel naar de Pack n Save (supermarkt) geracet om een tandenborstel en tandpasta te kopen. Van de Pack ‘n Save snel door naar de tandarts. We moesten ons een beetje haasten door al die taferelen. Nou superparkeerder Maaike zette de auto in 1 keer in het vakje. Je zou nu denken, huppa naar de tandarts, nou nee. Gaat die deur niet op slot. We hebben nog een paar minuten staan stuntelen bij die auto, gelukkig ging de deur toen op slot. We liepen snel de tandarts binnen, waar twee tandartsen zaten te lachen. Wat bleek, de tandartsen konden door het ruim naar buiten kijken en hebben dus gezien hoe wij aan het stuntelen waren met de auto. Nou ietsjes te laat mocht ik nog snel mijn tandenpoetsen en moest ik een formulier invullen. Daar gingen we, het moment van de waarheid. Maaike mocht gelukkig mee naar binnen. De tandarts deed eerst een doekje op mijn nek en vervolgens een veiligheidsbril op. Vervolgens ging hij bij met een bijzonder laserapparaatje al mijn tanden af. De ene keer zei die mm en de andere keer oké. Ook werden er X-rays (röntgen foto’s) gemaakt van mijn tanden. Wat bleek, geen gaatje te bekennen!! We waren dus voor jan lul naar de tandarts gegaan. We hebben in dit halfuurtje bij de tandarts wel meer geleerd van de Chinees Engelstalige tandarts, dan van onze eigen tandarts in onze hele leven. Na dit bezoek hadden we wel een lekker ijsje verdiend.
Na het lekkere ijsje gingen we weer terug naar Craig om de laptop op te halen en zijn toen weer even snel terug naar huis gereden om de laptop terug te brengen. Na het huisbezoek waren we ein-de-lijk klaar om naar het strand in Orewa te gaan. Iedereen zat al te wachten op ons in het restaurant. Nou ze hadden wel alvast kunnen bestellen, want we hebben ongeveer een halfuur op een pizza moeten wachten. Het deegje was namelijk op, ach kan gebeuren. Het was verder een erg gezellige avond.

Sinds maandag zouden we al naar Takapuna gaan om Julia der hoge spijkerbroekje te kopen, maar het kwam er elke keer maar niet van. Tot donderdag 2 oktober. We gingen met z’n allen naar Takapuna, want iedereen kon wel iets nieuws gebruiken. Eenmaal aangekomen werden de rekken van het winkeltje leeg getrokken en er werd gepast. We hebben allemaal wel iets gekocht, het was een leuk shopmiddagje. Na het shoppen konden we het niet laten om te kijken of het restaurantje de Dutch ook kroketten had. En ja hoor, dat hadden ze. Snel bestelden we een broodje kroket. Hij was super lekker, maar Nederlandse kroketten zijn niet te evenaren. Na de leuke middag in Takapuna zijn we weer terug gereden naar ons stekkie in Albany.
’s Avonds gingen we naar een pub van de Massy Univerisity in Albany. Dit ligt dichtbij ons huis en we waren er nog niet geweest. Toen we in de pub kwamen viel het ons op dat het niet uitmaakt waar je uit gaat, naast je school of in de stad, de kleding die de Nieuw Zealandse dames aan hebben blijven lekker kort en strak. Dus wij weer in onze oma kleding (lange broek en shirt) als eerste de dansvloer betreden. Na 1 minuut hadden we gelijk followers en na 5 minuten stond de hele dansvloer vol. Jaja, dat kunnen deze oma’s wel. We hebben nog lekker gedanst maar niet tot te laat, want de wekker ging weer om 6 uur.

Het was vrijdag 3 oktober, eindelijk weer weekend! Na heel de week gezegd te hebben dat we niet meer zouden drinken, was het weer tijd voor vodka. We gingen weer naar de empire en hebben gezellig wat gedronken. Daarna zijn we naar Lenin, de club, gegaan om lekker te dansen. Het was een erg leuke avond, totdat de bar vrouw zei dat ik er too complicated uit zag om nog wijn te drinken. Vervolgens deed Maaike een poging om een wijntje voor ons beide te halen. Ze kreeg deze mee op voorwaarden dat die niet voor mij was. Eenmaal op de dansvloer kreeg ik het wijntje. We hadden nog geen slokje genomen of de barvrouw trok de wijntjes uit onze handen en liep er boos mee weg. Laat ik er verder geen woorden aan vuil maken, maar mijn avond was gelijk klaar. Super Naomi ging een taxi voor ons regelen. De eerste taxi waar we inzaten hield zich niet aan de afspraak, dus na 1 minuut in de taxi gezeten te hebben zijn we er weer uit gegaan. Daarna heeft Naomi nog verschillende taxi’s aangesproken maar niemand wilde het voor ons bod doen. Gelukkig heeft ze er wel eentje gevonden die zo lief was ons naar huis te brengen. Eenmaal thuis hebben Maaike en ik nog een overheerlijke tosti gemaakt en zijn daarna lekker gaan slapen.

Er was voor zaterdag 4 oktober slecht weer voorspeld. Dus hadden we besloten om eindelijk een dagje uit te slapen. We hebben lekker tot in de middag in ons bedje gelegen en zijn daarna begonnen aan de Hobbit 1, want je kan niet in Nieuw Zealand zijn en de Hobbit niet gezien hebben. Deze avond gingen Julia en Naomi nog diehard naar de stad, terwijl Maaike en ik heerlijk onze bedjes zijn ingekropen.

Zondag 5 oktober hadden we een leuke activiteit op de planning staan. We zijn naar Rangitoto gegaan. Dit is een vulkanisch eiland vlak bij het centrum van Auckland. Om hier te komen moesten we eerst met de Ferry oversteken vanaf het centrum.
Het was erg winderig op het eiland, maar wel mooi. Doordat we niet de Chinezen en andere Aziaten wilden volgen zijn we de andere kant opgelopen. Het was hier erg stil en de weg was alleen maar het zelfde. In het begin was het mooi, maar als je er anderhalf uur loopt begint het toch wel te vervelen. Uiteindelijk kwamen we op een klein strandje aan waar we nog even hebben gezeten. Toen we onze weg vervolgende zagen wij dat er een treintje reed over t eiland.. We hadden dus dat hele stuk niet hoeven lopen als we gewoon de Chinezen hadden achtervolgd. Achja. We liepen door naar de Lava caves waar we binnen 1 minuut door heen waren gelopen. Daarna zijn we nog naar de top van de berg gelopen waar je een schitterend uitzicht had. De lucht, de zee, de andere eilanden zagen er vanaf dat punt schitterend uit. Echt even genieten. Het was daarna al tijd om terug te lopen naar de Ferry.
Weer terug in Auckland City besloten wij natuurlijk om nog lekker een wijntje te drinken bij Provedor, dit werden er natuurlijk drie. Het leek ons leuk om met z’n allen nog uiteten te gaan bij Winebox, ons favoriete restaurant in Albany. Ik heb het advies van Julia opgevolgd en haar lievelingspizza besteld, nadat ik de menukaart in de brand had gezet, oeps. Na het lekkere eten was het wee tijd om terug te gaan naar ons paleis in Albany.

Maandag 6 oktober was een normale stage dag en was het boodschappendag. Na deze verplichtingen te hebben voldaan stonden we lekker met z’n allen in de keuken te koken. Maaike was lekker aan het opruimen, totdat Oma ineens een uitbarsting kreeg gericht op Maaike. Het sloeg werkelijk nergens op, we stonden allemaal perplex. Vervolgens stond oma ons met een bigsmile aan te kijken, wat weer super eng was. Ze heeft ons allemaal bang gemaakt, brr..

Dinsdag 7 oktober was mijn lieve zusje jarig, nog gefeliciteerd. Had ik helemaal mijn wekker gezet om haar optijd te feliciteren (Nederlandse tijd), is mevrouw gewoon in slaap gevallen.
Op stage kwam Les, CEO, in de middag naar ons toe met de vraag hoe we heel de dag ons konden concentreren. Na te zeggen dat we af en toe een klein stukje lopen of even wat gaan drinken liep die weer weg. Na een half uur kwam die weer terug dat het tijd was om een stukje te rijden en of we mee wilden. Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen. Allereerst reed hij naar een oude vulkaan vlakbij het centrum van Auckland. Hij reed naar het topje van de berg en zijn daar even uitgestapt. Het uitzicht was schitterend. Je kon alles zo goed zien. Daarna zijn we doorgereden naar een winkel waar Les wat moest kopen. Op de terug weg zijn we zelfs nog een ijsje gaan halen. Ik had de heerlijke magnum salted caramel. Maaike heeft ook haar ultieme lievelingsijsje gevonden. Wat zal ze hem missen als ze in Nederland terug is. We genoten nog even in de zon en dat was een goede afsluiter van de stage dag.
Onderweg naar huis realiseerde Maaike en ik ons opeens dat hier iedereen maar grote stukken rijdt en doet alsof het maar ‘eventjes’ naar de andere kant van de stad is. In verhouding was dit stukje naar de oude vulkaan hetzelfde als wanneer je in Rotterdam op kantoor zit en je baas je even meeneemt naar de Dam in Amsterdam.
Toen we thuis kwamen ging Naomi naar Quickfit toe. Julia, Maaike en ik hebben heel de tijd door het huis gelopen en oma negeerde ons, wij haar trouwens ook. Maar toen Naomi nog geen 10 minuten binnen was het ze haar excuus aangeboden aan Naomi, terwijl ze stond te schreeuwen tegen Maaike die dag ervoor. Nou we snappen nu helemaal niks meer van die enge vrouw.
Deze avond hebben we nog een stukje van de Hobbit 2 gekeken. Het was verder een gezellige avond.

Liefs, Judith