Week 4- Beauty of life

Hallo allemaal!

Daar is die dan weer, een blog! Ik ben nu een maand van huis, time flies. We doen met z’n vieren super veel leuke dingen en heb het echt naar me zin. Doordat het vaste patroontje erin zit heeft het geen zin om elke dag te vertellen dat ik naar stage ga en moe ben. Daarom even een andere layout van mijn blog.

Daar gaan we weer!!

Week 4

Op woensdag 24 september kwamen twee vrienden voor ons koken. Het was echt super lekker en de avond was ook erg gezellig.
Vrijdagavond (26 september) gingen we bij een vriend lekker sushi eten, gezellig wat drinken en zijn daarna wezen stappen. Een wijze les van deze avond is om altijd zelf je paspoort bij je te hebben, anders kom je nergens binnen.

De hele week konden we maar niet bedenken wat we wilden doen, op vrijdag hadden we dan toch echt de doorslag gegeven. We gingen naar Karekarebeach en naar de Wangarei Falls.

Karekarebeach
Rond een uurtje of 12 vertrokken wij richting Karekarebeach. Deze beach ligt vlak bij Piha. Het zou ongeveer een uurtje rijden zijn voordat we er waren. Onze heldin van de dag, Julia, reed ons naar onze bestemming. Er moest gekozen worden of we naar Piha wilde of Karekarebeach. Dat was ons enige herkenningspunt om op de bestemming te komen. De weg werd steeds smaller en smaller, maar de natuur om ons heen werd steeds mooier. Op een gegeven moment werd de tweebaansweg een eenbaansweg waar nog steeds twee auto’s moesten rijden. Met een bigsmile op der gezicht reed Julia de berg af. Een centimeter meer naar links en we zouden in een ravijn storten. Na een uurtje kwamen we, midden in de natuur, een woonwijkje tegen. We zagen een kleine parkeerplaats, het strand, een waterval, maar we dachten dat we nog door moesten rijden. Ook waren we erg benieuwd waar de weg uit zou komen. Dus onze tocht werd vervolgd door de smalle weg langs de bergen. Na ongeveer driekwartier kwamen we precies bij hetzelfde punt uit waar je moest kiezen of je naar Piha wilde of Karekarebeach. Conclusie, we reden in een rondje.
Toen we de auto op de parkeerplaats hadden gezet gingen we eerst lekker picknicken. De natuur om ons heen was zo mooi. Tussen de bergen zag je de zee. Het leek wel een sprookje.
Na de heerlijke picknick begonnen we richting het strand te lopen. Alle bomen zijn op de foto gezet, ook deze waren super mooi. Het gekke van het zand aan de westkust is dat het zand zwart is. Julia en Maaike konden zich niet beheersen en deden snel hun schoenen uit om door het water te kunnen lopen. Ondertussen was ik lekker op de rots geklommen om daar even in alle rust te kunnen genieten van de natuur.
Deze dag zijn we ook nog naar de waterval gelopen. We liepen alleen een paadje af en daar was al een ‘kleine’ waterval. Hier gingen Maaike, Julia en ik onze survival kant even laten zien en klommen langs het riviertje, over de stenen naar beneden. Naomi bleef uit eigen veiligheid boven op een steen zitten. Wij kwamen daarna uit bij de grote waterval. Deze was zo mooi! De foto is hier beneden te zien. Ook was er een tak die op een bepaalde manier voor een leuke foto zou kunnen zorgen. Allereerst tilde ik Maaike op deze tak. Dat ging vrij makkelijk. Julia wilde ook graag op de tak zitten, gezellig naast Maaike. Toen ik Julia op de tak probeerde te tillen, duwde ze Maaike zo hard tegen de tak aan dat Maaike, naar eigen zeggen, der kut in drieën brak. Dit zorgde voor veel hilariteit.
Na dit grote avontuur waren we het zat en zijn we naar huis gereden. Deze avond stond in de planning om nog naar spookers te gaan. Dit is een vergelijkbaar met een spookhuis van Walibi Fright Nights alleen enger. Maar we konden het niet meer aan toen we thuis waren, misschien volgende week.
Wangarei Falls
Op zondagochtend vertrokken wij naar de Wangarei Falls. De klok is een uur vooruit gegaan, dus we konden een uurtje minder slapen. (Wel 11 uur tijdverschil nu!) De heenwegchauffeur van deze dag was onze Maaike. Het zou ongeveer twee uur rijden zijn. Doordat we de tolweg wilden ontlopen namen we de toeristische route. Ook tijdens deze weg was de natuur erg mooi om ons heen.
Onderweg kwamen we een Nederlands winkeltje tegen waar ze al onze lievelingsproducten hadden. We konden het niet laten om heerlijk gevuld speculaas en gewone speculaasjes mee te nemen. Deze smaakte erg goed bij de heerlijke cappuccino die we er bij genomen hadden.
We vervolgden onze weg naar de Wangarei Falls. Toen we hier aankwamen hoorden we de waterval al. Het was erg mooi. Onderaan de waterval hebben we geluncht.
We wilden nog wel meer van de omgeving zien en zijn begonnen aan een wandeltocht langs de rivier. De natuur om ons heen was erg mooi. Na anderhalf uur gewandeld te hebben kwamen we bij een andere waterval uit. Deze was ook erg mooi. Hier realiseerden we ons dat we nog terug moesten lopen, maar dat wilden we wel via een andere weg. De terug weg ging sneller dan verwacht en voor we het wisten stonden we alweer bij de auto.
Het was ongeveer 4 uur in de middag, nog geen tijd om richting huis te gaan. We reden richting een natuurpark. Hier gingen wij nog een route lopen van ongeveer 40 minuten. We liepen als maar naar beneden. De bomen om ons heen waren weer erg mooi. Na ongeveer 20 minuten stonden we beneden aan de berg. Een kleine pauze om ons vervolgens voor te bereiden op de weg omhoog. Dit was erg zwaar. Eenmaal boven konden we wel aan de beademing gezet worden, wat een helling zeg. Deze helling was eigenlijk alleen bedoeld voor topsporters (Naomi).
Als terugchauffeur heb ik iedereen weer veilig thuis afgezet. Wel zijn we vergeten tol te betalen, oeps. De tolwegen zien er hier niet zo uit als in Frankrijk.
In de avond ging Maaike een gerecht van haar moeder/Nina proberen na te maken, Wraptaart. Hij smaakte heerlijk. Een mooie afsluiter van de dag.

De conclusie die getrokken kan worden na dit weekend is dat alles erg mooi is in Nieuw Zealand.

Liefs, Judith