Week 12 – Een dol-fijn weekend

Lieve allemaal,

Nu de dagen, eindelijk, in Nederland steeds kouder worden, worden de dagen in Nieuw Zeeland steeds warmer. En daar geniet ik nou van. Laten we de afgelopen week maar weer is doornemen.

Dinsdag 18 november hebben Julia en ik na stage eerst een rondje hardgelopen. Het ging minder goed dan de keren ervoor, maar zulke momenten heb je nou eenmaal ook. Na een heerlijke kip-uit-de-oven-met-spul bereidt door chef Naomi hebben we het tweede deel van de Hungergames gekeken. Ook deze film was weer leuk. We zijn nu helemaal klaar voor het derde deel.

Woensdag 19 november hebben we woensdag-kookdag afgezegd om met Shireen, een kennis van Julia, te gaan eten in Takapuna. Eerst hebben we een drankje gedronken in een super leuk barretje. Maar deze bar wist niet zo goed hoe ze lekker brood moesten serveren dus voor het avond eten zijn we naar een Mexicaans restaurant gegaan. Ik had nog nooit Mexicaans op volgens mij, dus met mijn nieuwe instelling betreft eten had ik er helemaal zin in. Ik had iets super lekkers met kip, maar geen idee hoe ik het moest eten. Samen met een sangriaatje was het een gezellige avond.

Op donderdag 20 november begon het weer met het gebruikelijke hardlopen. Dit keer ging het gewoon nog slechter dan de dinsdag. Maar we hadden het wel weer mooi gedaan. In de avond was het dan tijd voor de film waar ik al een jaar op zit te wachten, Hungergames 3 part 1. Zelfs naar de bios gaan in Nieuw Zeeland zorgt ervoor dat je weer een paar verbazingmomentjes erbij krijgt.
We hadden netjes van te voren online kaartjes gekocht, dit kan dus alleen met je credit card. Toen we in de bios aankwamen werd gewoon nergens gecontroleerd of we wel een kaartje hadden. Dus zonder enige vorm van controle liepen we naar de zaal waar de stoelen mega groot waren. Dus op een grote stoel hebben we heerlijk zitten genieten van de film. En wat was die weer leuk. Ik heb er weer van genoten. Helaas moeten we nu weer een jaar wachten voor part 2.

Vrijdag 21 november stond er nog vrij weinig op het programma. Dus we konden gewoon weer naar de stad gaan. Maar eerst gingen we gebruikelijk naar het empire toe. Het was erg gezellig, de lootjes voor de sinterklaasviering werden besproken. Conclusie deze worden in de loop van volgende week opnieuw getrokken. Niet omdat we ons mond niet konden houden, maar Ella komt ons gezellig joinen. Na het empire ritueel zijn we naar de stad gegaan. We hebben een paar dansjes gewaagd, lekker gebabbeld en vonden het toen mooi om naar huis te gaan.

Zaterdag 22 november hadden we weer een tripje op de planning staan. We gingen dit keer naar de Bay of Island. Dit keer hadden we geluk en was de opstapplaats in het o zo mooie Albany. Dit betekende dat we een soort van konden uitslapen. Een nadeel was wel dat de bus al vol was en we ons moesten opsplitsen. Gelukkig heeft Maaike zo vriendelijk gevraagd of de Franse chick met mij wilde ruilen. Dus toen waren de compagnons herenigt.
De eerste stop was bij de Kauri trees. In mijn gedachten zat dat deze Kauri bomen de grootste of de oudste waren van Nieuw Zeeland. Maar ik ben gewoon opgelicht, want dat waren deze helemaal niet. Oke ik was niet opgelicht, ik had gewoon een beetje moeten nadenken. Wel heb ik een paar mooie foto’s met een Kauri tree gemaakt, gelukkig maar.
Na de Kauri bomen zijn we doorgereden naar de Whangarei Falls. Deze waterval hebben wij al een keer gezien, dus besloten we om lekker in het zonnetje te gaan liggen. De waterval was immers niks veranderd. Genietend in het zonnetje hebben wij gewacht tot de rest terug kwam.
Na deze waterval zijn we doorgereden naar een glowwormcave. Ik had me net omgekleed in een korte broek waardoor deze cave erg koud was. Wel zagen we weer leuke glowwormpjes.
Na de glowwormcavez zijn we naar Paihia gereden. In dit stadje/dorpje was ons hostel. Met onze handen vol gingen we eerst een kamer weten te bemachtigen. We dachten een kamer voor vier personen te hebben, maar hij was voor 8 personen. Gelukkig zaten we met allemaal leuke meiden in deze kamer. Na ons gesetteld te hebben hebben we snel onze bikini aangedaan en zijn we naar het strand gelopen. We hebben heerlijk een duik genomen in de zee, zandkasteel gemaakt en natuurlijk lekker in de zon gelegen. Nadat we alle 8 waren gedoucht was het tijd om te gaan eten. We hadden trek in pizza dus we besloten een pizza te gaan eten in een plaatselijk restaurantje. We hebben ruim een uur zitten wachten tot onze mini pizza’s klaar waren. Ik ben er nog niet uit of deze pizza de naam pizza wel mag hebben. Na de ‘pizza’ was het tijd voor een party in een kroegje met de naam beach party. Eer wij eindelijk klaar waren met drankjes drinken stond er een enorme rij voor dit kroegje. We zijn toen doorgelopen naar het dorpje en eindigden in het plaatselijke restaurantje die nu muziek draaide. Onze condenserende Mark heeft hier de Maori chicks is even een stevig danswerkje laten zien. Na Cher te hebben geschreewd, Maaike der teen had gebroken, de centjes er door heen gebrast te hebben, zijn we naar het strand gelopen. We hebben hier zo’n drie minuten opgezeten. We werden bestormd door de zandvliegjes. Nu we elk dier googlen dat we hier tegenkomen waren we er achter gekomen dat zandvliegjes eitjes leggen in je huid (misschien is dit een ander dier, maar wij zijn hier heilig van overtuigd) . We zijn toen weggerend en op het gras gaan zitten. Na een poosje hadden we geen zin meer en zijn toen maar op de stoepstenen gaan zitten voor het hostel. Hierna zijn we echt naar onze cabine gegaan en zijn gaan slapen.

De volgende dag, 23 november, ging de wekker lekker vroeg. Het was tijd voor de dolfijnenboottrip. Maar eerst een heerlijk ontbijt met een erg beperkte keuze uit pasta of pindakaas, met als drinken water. Na snel nog even de supermarkt bestormt te hebben voor een flesje water en een ijskoffie was het tijd voor de boottrip. Mijn bikini had ik al aan. Het was nu alleen nog wachten op de zon en de dolfijnen, want met de extra boottrip was de kans ‘erg groot’ dat je met dolfijnen kon gaan zwemmen. Maar natuurlijk was de kans maar 20% dat we met de dolfijnen gingen zwemmen. Ze mogen niet zwanger zijn of babies hebben. En dat hadden ze.
Maar we gaan hierdoor niet de pret laten bedrukken. Het was enorm gaaf om de dolfijnen zo dicht langs de boot te zien zwemmen. De minidolfijnen zwommen naast hun mama’s en kwamen ook te gelijkertijd omhoog. Echt super leuk om te zien. Toen ik dacht dat de dolfijnenshow over was was ik weer naar binnen gegaan, omdat de wind erg hard was als de boot ging varen. Ik zat een beetje naar buiten te kijken zie ik ineens al die dolfijnen uit het water springen. Dat was echt super gaaf om te zien. Dus snel met camera en al weer naar buiten gerend om nog een poging te wagen voor een fotootje van een springende dolfijn.
De eerste keer dat we van de boot gingen hadden we een uurtje de tijd om een eiland te verkennen. Ook kon je snorkelen als je daar zin in had. Dus met snorkel en al liepen Mark, Maaike en ik het water in. De zon mocht misschien dan lekker warm zijn, het water was dat niet. Al snel kwamen er ook achter dat overal zeesterren waren. Door het snorkelen durfden we ook niet meer op het zand te gaan staan, veel te bang om op een zeester te trappen. Het uurtje was ook sneller voorbij dan gedacht dus weer terug naar de boot.
We vaarden naar veel eilanden waarbij de kapitein een verhaaltje vertelde. Leuk dat ik naast dat microfoon ding zat, ben nu rechts doof. Wel was het heerlijk als we stil lagen, dan voelde je de zon zo lekker.
Het moment was daar, we gingen door de famous hole-in-the-rock. Ook was het weer goed waardoor we er doorheen konden varen! Dit was een bijzonder moment.
Daarna was er weer een kans om te gaan snorkelen. Er scheen een mooi rif te zijn. Dit viel wel een beetje tegen, maar de activiteit na het snorkelen was erg leuk. We gingen met een groep in een visnet zitten. De boot ging heen en weer varen, dus je zat als een vis gevangen in dat net. Ook was het erg zwaar door de kracht van het water. Ik heb hier wel lekker in kunnen gillen. Was echt leuk.
Eenmaal weer op de boot was het lastig om het weer warm te krijgen, maar het is toch gelukt.
Bij aankomst op het land werden we weer geleid naar de bus. We gingen nog een waterval bezoeken, de zogehete Haruru Falls. Deze waterval, ja was een waterval.
We zijn daarna naar huis gereden en zijn lekker ons bedje ingedoken. Het was weer een heerlijk weekend.

Op maandag 24 november was het weer tijd voor stage. Zoals gebruikelijk hebben we daarna de boodschappen gedaan met een record bedrag. Hoe lager hoe beter! In de avond kwamen Carmen en Daphne bij ons eten. We hadden weer een gerecht gemaakt wat we nog nooit eerder hadden gemaakt, namelijk spaghetti met broccolipureekaassaus. Het was erg lekker en zeker voor herhaling vatbaar. Ook was het een erg gezellige avond.

Liefs, Judith