Week 10 - Zon, zee en sandboarden

Lieve allemaal,

Dit is mijn tiende blog alweer en wat heb ik het naar mijn zin in het o zo mooie Nieuw Zeeland. Voor deze week heb ik weer wat mooie dingen te vertellen.

Dinsdag 4 november konden Julia en ik niet anders dan het laatste deel van de Lord of the Rings trilogie te kijken. Er stond aangegeven dat deze film 3 uur en 30 minuten zou duren. Echter duurt deze film gewoon over de 4 uur. De film zelf was weer erg leuk. Wel kon ik na de film lekker slapen.

Woensdag 5 november ging het koken niet door. We hebben lekker met z’n vieren thuis gegeten.

Donderdag 6 november hadden wij een afspraak gemaakt met Mark en Celeste om pannenkoeken te gaan eten bij hun thuis. Het was onze beurt om boodschappen te doen, maar we wilden ook een wijntje drinken. Dus met een boodschappentas vol benodigdheden gingen wij de wandeltocht naar Lucas Creek aan. Voor mijn gevoel waren we er sneller dan ik had gedacht.
Eenmaal binnen bij Mark en Celeste begon het feestje al. Het beslagje werd gemaakt, Naomi belde de jongen van de auto op (helaas woonde hij te ver weg, dus geen date), de frustraties over de stages werden gedeeld. En op het moment dat we wilden gaan bakken bleek dat er geen boter was. Boter is een erg essentieel onderdeel van het pannenkoeken bakken. Gelukkig wonen er meer studenten rondom Lucas Creek dus we gingen even boter bij de buren lenen. Het bakken kon beginnen.
Na het bakken dronken we nog gezellig een wijntje en maakten we ons klaar om richting een club te gaan waar we een dansje konden wagen. De muziek in de club was verschrikkelijk, maar des al niet te min was het een gezellige avond. De terug weg was erg leuk. Liggend op de weg, roeiend op de straat, schreeuwend en lachend liepen we terug naar ons huis. Ik denk niet dat het o zo rustige Albany die avond blij met ons was.

Vrijdag 7 november hadden we gepland om even naar de stad te gaan om souvenirs te kopen en om een foodfestival te bezoeken. Carmen kwam gezellig met ons mee. We hebben lang rondgelopen in de souvenirwinkel, want ja wat moet je nou allemaal kopen. Nadat de souvenirs waren gekocht was het tijd om een hapje te gaan eten. Natuurlijk zijn we niet naar het foodfestival gegaan, maar gingen we in een super leuk restaurant eten. In dit restaurant zitten allemaal verschillende restaurantjes waar je wat bij kan bestellen, van Italiaans tot Amerikaans. Dus als je zou willen zou iedereen wat anders kunnen bestellen. Maar ach, wij bestelden natuurlijk van dezelfde kaart. We begonnen met een heerlijke Prosecco, gevolgd door een lekkere pasta en we hebben het eten goed afgesloten met een Limoncello. Helaas niet gemaakt door Valco, maar hij was wel erg lekker.
Toen kwam de schrik, we moesten het parkeerkaartje gaan betalen. Toen we de parkeergarage binnen reden stond er $6.50 per halfuur en we stonden al 4 uur lang in die parkeergarage. Met bevende handjes stopten we het kaartje in de parkeermeter. Met vijf verbaasde gezichten stonden we naar het bedrag te kijken, maar $19.50. Nou dat is nog is leuk parkeren.
We zijn deze avond vroeg naar bed gegaan, omdat we de volgende ochtend vroeg wakker moesten worden voor de geplande activiteit.

Zaterdag 8 november was het tijd om naar Cape Reinga te gaan. Dit het is noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland. Op dit punt komen twee zeeën ook samen. Maar voordat we bij dit punt waren moesten we wel een groot stuk rijden.
Om 7 uur vertrokken wij vanaf the Brickhouse. Onderweg zijn we nog gestopt om een ijsje te eten en op het strand te zitten. We hadden deze dag zo geluk met het weer, waardoor alles nog een stukje mooier was. Na het ijsje vervolgden we onze trip richting het noorden. Onderweg liet de onderkant van de auto los. Als vier van die meiden stonden we gek naar die auto te kijken. We hadden zelfs de achterbak leeg gehaald, want misschien kon er wel wat liggen. Gelukkig stopten de enige voorbijgangers om ons te helpen. Deze mensen hadden de onderkant los getrokken, hierdoor konden wij onze weg vervolgen. Toen we eindelijk aankwamen bij Cape Reinga was het uitzicht zo ontzettend mooi. De lucht was strak blauw, de zee was blauw, de natuur van Nieuw Zeeland is onbeschrijfelijk mooi. Ook het punt waar de twee zeeën samen komen was duidelijk te zien. De zeeën botsen op elkaar waardoor je een lijn van golven ziet. Toen we aan het praten waren met de mensen die ons hadden geholpen met de auto, zagen we ineens een groep met dolfijnen, gewoon wilde dolfijnen. De eerste keer dat ik deze dieren in het echt zag, ongekend.
Na Cape Reinga gezien te hebben zijn we door gereden naar de Spirits bay, dit scheen een hele mooie bay te zijn. Toen we hier aankwamen was de zon, helaas, achter de wolken verdwenen. Op het strand lagen allemaal roze schelpjes, wat een roze gloed over het strand gaf. Dit was erg mooi. We zijn hier niet lang gebleven, want het was niet zo’n lekker weer meer.
Na the Spirts bay zijn we richting het hostel gereden. We hadden een simpele cabine voor met z’n vieren. Omdat we al laat hier aankwamen en we nog moesten eten, zijn we gelijk een restaurant gaan zoeken. Na ongeveer een halfuur hadden we een leuk plekje gevonden waar we konden eten. Het restaurantje zat aan het water. We hebben hier lekker een pizaatje op en zijn toen weer in het pikke donker terug gereden.
Eenmaal weer bij de cabine aangekomen zijn we gezellig met z’n vieren naast elkaar gaan douchen, met z’n alle de YMCA gedanst voor de spiegel en zijn toen lekker gaan slapen.

Op zondag 9 november hadden we weer wat leuke dingetjes op de planning gezet. We begonnen met het ontbijten in korte broek in de zon. Eindelijk was het moment daar. Vanaf de plek waar we sliepen kon je zo de zee zien, echt een geniet momentje en dat in de ochtend. Na het ontbijt zijn we gaan sandboarden. Dit is op een bodyboard van een duin af glijden. De zon scheen hard en je moest een pittige duin oplopen voordat je kon sandboarden. Maaike en Naomi hadden er na de eerste keer geen zin meer in. Julia en ik daar in tegen zijn tot drie keer toe die duin opgelopen in de felle zon. De eerste twee keer waren super leuk. Alleen de laatste keer raakte ik de controle kwijt en deed uit reflex mijn hand op het zand waardoor die eventjes dubbel klapte, auw. Gelukkig niks aan de hand. Doordat Julia en ik zo dorstig en warm waren zijn we in een mini rivier gaan liggen met onze kleren aan. Dit water kon je ook drinken wat de ideale combinatie was voor dat moment. Nadat we waren uitgespeeld hadden we onze boards weer ingeleverd en was het tijd om onze weg te gaan vervolgen naar het volgende.
We konden kiezen of naar de ninety miles beach, die eigenlijk geen ninety miles is, of we reden terug. We hadden gekozen om terug te rijden, want het was al later dan gepland. De keus was er ook om naar een grote Kauri boom te gaan, maar ook dit hebben wij niet gedaan. We hebben wel een toeristische route, uitgestippeld door Maaike, genomen. De natuur was erg mooi, al hoewel ik wel erg snel in slaap was gevallen. We hebben de dag afgesloten met een Maccie en zijn toen naar huis gereden. Hier waren we wel sneller dan gedacht. Al met al was het een erg leuk weekend met erg mooie natuur.
Bij thuiskomst vonden wij weer een vriendje in de badkamer. Zaza had het erg gezellig daar, helaas hebben wij hem weer verbannen uit ons huis. Nouja superheld Naomi heeft hem verbannen uit ons huis.

Op maandag 10 november was het tijd voor de eerste echte Carremak- Maandag, nouja proef periode dan. Eerst moest zij wel mee met de wekelijkse boodschappen. We gingen weer de heerlijke pasta tonijn schotel maken, omdat deze vorige week erg goed bij ons in de smaak viel. Hij viel gelukkig ook bij Carmen in de smaak. Het was een erg gezellige avond, en Carmen je bent uit je proeftijd .
’s Avonds heb ik nog even met mijn super papa en mama geskypt die de marathon in Athene hebben gelopen. Deze prestatie is wel even het benoemen, super goed gedaan familie! En met zo’n bericht wil ik graag de week weer sluiten.

Geniet van de winter in Nederland, dan genieten wij van de zon in Nieuw Zeeland.

Liefs, Judith