Week 8 - Niet springen maar swingen
Door: Judith
Blijf op de hoogte en volg Judith
28 Oktober 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Lieve allemaal,
Er zijn al twee maanden voorbij, nog maar 95 dagen voordat we weer thuis zijn. Maar ook deze week is er weer veel om te vertellen. Here we go again!
Op woensdag 22 oktober was het zoals elke week woensdag – kookdag. We kregen uiteindelijk onze op de huid gebakken zalm en spaghetti met een overheerlijk roomdille sausje gemaakt door Geert. Wel moesten Maaike en ik eerst de spulletjes halen in de Pak ’n Save. Bij een heerlijk maal hoort ook een glaasje wijn. Toen wij bij het wijnschap aankwamen, stond daar een lieve mevrouw die ons aanbod een glaasje te proeven. Natuurlijk kwam de vraag of wij zo’n flesje wilden kopen. Waarop Maaike en ik geen nee kunnen zeggen en voordat we het wisten hadden we weer een iets duurdere wijn in ons karretje liggen.
Eenmaal thuis begon het hele feest. Als voorafje namen we garlic bread. Op het moment dat ik dit wilde gaan snijden gooide oma haar vieze pan op ons garlic bread. Ik mocht er niks van zeggen, want mevrouw had last van haar oren. Toen ik het op mijn telefoon schreef, draaide ze zich om, liep boos naar de andere kant van de keuken en duwde Geert ook nog op zij. Toen Naomi deze vrouw wilde aanspreken gooide ze al haar groente boos in het pannetje waardoor het kokende water in Naomi der gezicht kwam. Beste mensen, deze vrouw heeft echt een probleem met zichzelf.
Dit voorval mocht de avond niet verpesten. We hebben geen aandacht meer aan haar besteed die avond en gingen heerlijk genieten van de zalm. Hij was verrukkelijk. Het toetje mocht er ook niet omliegen, zoals Maaike zou zeggen ‘het lekkerste ijsje van Nieuw Zealand’. Het was verder een gezellige avond.
Donderdag 23 oktober probeerden wij thuis oma aan te spreken over het feit hoe zij zich die avond er voor gedroeg. Het enige wat ze uitbracht was er is niks om te bespreken en rende half de keuken uit. Onze superheld Naomi rende er achteraan en sprak oma, die zich duidelijk gedraagt als een 4 jarige, aan op haar gedrag. Ik wil me vanaf nu alleen nog de leuke dingen gaan benoemen van Nieuw Zealand, want deze vrouw maakt mij boos. Dus dit zijn de laatste woorden over deze gestoorde vrouw.
We zijn donderdagavond lekker naar Provedor gegaan. Het was een gezellige avond, ondanks het feit dat ze ‘If I could turn back time’ niet wilde draaien.
Met pijn in mijn hoofd ging de wekker op vrijdag 24 oktober om weer naar stage te gaan. Maaike en ik hebben 7 uur lang voor ons uit zitten staren op stage en toen was het alweer weekend!
Omdat de grote tocht op het programma stond op zaterdag en wij nog geen rugzak hadden zijn we deze gaan halen in de mall. Jaja, er kan geen week voorbij gaan zonder dat er iets nieuws wordt gekocht. We liepen langs allemaal winkels, maar de meeste winkels verkochten alleen maar zijtassen.. Uiteindelijk hebben wij twee normaal uitziende rugzakken gekocht.
In de avond kwamen Mark en Celeste bij ons eten. Jut en Jul hadden heerlijke spaghetti gemaakt met voortreffelijke gehaktballetjes, al zeg ik het zelf. Als toetje was er een heerlijke chocolade taart. De rest van de avond hebben we rustig aangedaan en hebben we ons voorbereid op de heftige trip die we zouden gaan maken.
Zaterdag 25 oktober was het dan zo ver, de Tongariro trip. Het was een lang stuk rijden waardoor we een tussenstop hadden in Mata Mata. Hier hebben we snel een muts gekocht voor de wandeltocht. De eerste stop was de Huka Falls. Dit is een waterval met super blauw water. Het was een korte tussenstop. Hierna zijn we doorgereden naar Taupo. Hier moest ik gaan beslissen of ik wilde Bungeejumpen of niet. Ik wist maar niet wat ik moest doen en ik werd er alleen maar ongelukkig van. Totdat ik de beslissing maakte om het maar niet te doen. Ik kan mezelf nou eenmaal niet van een brug of wat dan ook afgooien. Onze kanjer Julia heeft dit wel gedaan met de waterdip erbij!!
Maaike en ik hebben om toch iets cools te doen de Swing gedaan. Met veel kriebels in onze lichamen stonden we te wachten tot het onze beurt was om te gaan swingen. Op het moment dat wij aan de beurt zouden zijn namen ze een kwartier pauze. We werden gewoon een extra kwartier in spanning gehouden. Toen was het eindelijk onze beurt. Een mannetje deed een tuigje bij ons aan en we werden begeleidt naar een soort plateau. Hier werden we gekoppeld aan de swing. We kregen de opdracht om lekker in onze tuigjes te gaan hangen. Op deze manier werden we van het plateau gebracht, we zweefden toen boven de rivier. De man zei nog zwaai nog even, dus ik zwaaide nog doodleuk even naar de camera en dacht rustig weer mijn hand terug te brengen waar ik mij vast kon houden. Voor ik het wist trok de man al aan het touwtje en stortte Maaike en ik iets van 47 meter naar beneden en kwamen we in de swing terecht. Dit was ontzettend gaaf! Lekker zweven boven de rivier.
Na deze adrenaline stop reden we door naar Tongariro. Hier konden we spullen huren voor de dag erna, zoals een warme jas, broek en handschoenen. Het was een grote kans dat het erg koud zou zijn op de berg. Dus ik had ook lekker spulletjes gehuurd. Daarna zijn we doorgereden naar het hostel. Het was al half 10 en we moesten nog avond eten. We kregen heerlijk koude spaghetti. Daarna zijn we naar de kamer gedaan en zijn we gaan slapen, we waren verrot.
Op zondag 26 oktober was het dan zover. We gingen de Tongariro Alpine Crossing wandelen. In vol ornaat zaten we in de bus op weg naar het begin van deze 19.4 km hike. Bij aankomst voelden we de kou al die we gingen trotseren. De eerste 5 kilometer van de tocht verliepen makkelijk. Ik liep samen met Naomi in een aardig tempootje. Dit gedeelte was nog vlak. Na 5 kilometer namen we een korte pauze om energie te krijgen voor het steile gedeelte. Het steile gedeelte was erg zwaar. Naomi nam een hard tempo aan, wat ik niet kon volhouden. En liep lekker op mijn eigen rustige tempo de berg op. Gelukkig deed Maaike het zelfde. Door weer en wind liepen we samen naar de top. De wind werd sterker en kouder. Mijn haar begon te bevriezen, tevens ook mijn kleding. Steeds meer mensen keerden om, ze vonden het niet veilig om de berg op te lopen. Zo stoer als wij zijn liepen wij gewoon door. Helaas door de mist konden we niet veel zien van de mooie natuur die om ons heen was. Wel hebben we een soort van vaag the blue lake gezien. Op google zijn de afbeeldingen van dit meer erg mooi. Toen we aan de andere kant van de berg kwamen was de lucht blauw en de zon die scheen. Ook konden we hier lekker naar beneden lopen. Hier zagen we ook een nog actieve vulkaan waar rook uit kwam. Dit was erg bijzonder om te zien. De laatste 6 kilometer van de track hebben we erg rustig gedaan. Om de 3 kilometer namen we lekker een pauze in het zonnetje. Dit resulteerde dat wij de crossing waar tussen de 7 en 9 uur voor wordt gegeven in 6.15 uur hebben uitgelopen. Toch wel iets om trots op te zijn! We hebben nog 2 uur moeten wachten totdat de bus kwam om ons terug te brengen naar het hostel. Hier hebben we lekker een warme douche genomen en ons klaar gemaakt voor de avond.
Doordat we de dag ervoor voor 13 dollar koude spaghetti hadden gekregen, zagen wij het niet zo zitten om weer in het hostel te eten. We zijn in een apresskihut gaan zitten en hebben een broodje hamburger gegeten. Na het eten zijn we nog met elkaar wat gaan drinken. Om 10 uur moest het stil zijn in het hostel, laten wij hier nou net niet zo goed in zijn. We zijn toen maar naar de pub gelopen. Een Duitser vertelde ons dat er in het dorpje een houseparty was. We gingen op zoek. Er brandde bij een huisje licht. Met vol goede moed liepen we richting het huisje en spraken de bewoners aan. Omdat ik zo nodig moest plassen, mocht ik even gaan plassen. Maaike liep met me mee. Terwijl ik aan het plassen ben doet Maaike de deur open, staat ze daar met de badmuts van die mensen op. Dit was funny. Toen we uit de wc kwamen, zat het huis vol met Nederlanders. We merkten al snel dat die mensen er niet erg blij mee waren dus we gingen weer weg. Er was dus nergens een houseparty, de Duitser loog. We zijn toen weer terug naar de pub gegaan waar we ouderwets hebben staan shotten. De avond is afgesloten in het restaurant van het hostel. Ik heb nog een zeker persoon naar bed gebracht en ben daarna samen met Maaike ook naar onze kamer gegaan. Het was een erg gezellige avond.
Het ontbijt was die ochtend om half 10, dit was een soort uitslapen. Veel mensen waren niet zo blij met ons, omdat we schijnbaar veel te veel herrie hebben gemaakt, oeps. Het was een feestdag in Nieuw Zealand waardoor iedereen vrij was. Hierdoor duurde de trip tot maandag. Na het ontbijt zijn we naar Taupo gegaan. Hier hebben we lekker een bakje cappuccino gedronken en een tosti. Samen met Julia zijn we overal random foto’s van gaan maken, zoals een McDonald’s vliegtuig. Op de terug weg heb ik de slechtste film ooit gezien, The Inbetweeners. Kijk deze film niet.
Ik was blij toen we die middag uiteindelijk thuis waren. Ik ben lekker vroeg naar bed gegaan.
Het was een ontzettend gave trip naar Taupo en Tongariro. Echt een top weekend.
Liefs, Judith
Er zijn al twee maanden voorbij, nog maar 95 dagen voordat we weer thuis zijn. Maar ook deze week is er weer veel om te vertellen. Here we go again!
Op woensdag 22 oktober was het zoals elke week woensdag – kookdag. We kregen uiteindelijk onze op de huid gebakken zalm en spaghetti met een overheerlijk roomdille sausje gemaakt door Geert. Wel moesten Maaike en ik eerst de spulletjes halen in de Pak ’n Save. Bij een heerlijk maal hoort ook een glaasje wijn. Toen wij bij het wijnschap aankwamen, stond daar een lieve mevrouw die ons aanbod een glaasje te proeven. Natuurlijk kwam de vraag of wij zo’n flesje wilden kopen. Waarop Maaike en ik geen nee kunnen zeggen en voordat we het wisten hadden we weer een iets duurdere wijn in ons karretje liggen.
Eenmaal thuis begon het hele feest. Als voorafje namen we garlic bread. Op het moment dat ik dit wilde gaan snijden gooide oma haar vieze pan op ons garlic bread. Ik mocht er niks van zeggen, want mevrouw had last van haar oren. Toen ik het op mijn telefoon schreef, draaide ze zich om, liep boos naar de andere kant van de keuken en duwde Geert ook nog op zij. Toen Naomi deze vrouw wilde aanspreken gooide ze al haar groente boos in het pannetje waardoor het kokende water in Naomi der gezicht kwam. Beste mensen, deze vrouw heeft echt een probleem met zichzelf.
Dit voorval mocht de avond niet verpesten. We hebben geen aandacht meer aan haar besteed die avond en gingen heerlijk genieten van de zalm. Hij was verrukkelijk. Het toetje mocht er ook niet omliegen, zoals Maaike zou zeggen ‘het lekkerste ijsje van Nieuw Zealand’. Het was verder een gezellige avond.
Donderdag 23 oktober probeerden wij thuis oma aan te spreken over het feit hoe zij zich die avond er voor gedroeg. Het enige wat ze uitbracht was er is niks om te bespreken en rende half de keuken uit. Onze superheld Naomi rende er achteraan en sprak oma, die zich duidelijk gedraagt als een 4 jarige, aan op haar gedrag. Ik wil me vanaf nu alleen nog de leuke dingen gaan benoemen van Nieuw Zealand, want deze vrouw maakt mij boos. Dus dit zijn de laatste woorden over deze gestoorde vrouw.
We zijn donderdagavond lekker naar Provedor gegaan. Het was een gezellige avond, ondanks het feit dat ze ‘If I could turn back time’ niet wilde draaien.
Met pijn in mijn hoofd ging de wekker op vrijdag 24 oktober om weer naar stage te gaan. Maaike en ik hebben 7 uur lang voor ons uit zitten staren op stage en toen was het alweer weekend!
Omdat de grote tocht op het programma stond op zaterdag en wij nog geen rugzak hadden zijn we deze gaan halen in de mall. Jaja, er kan geen week voorbij gaan zonder dat er iets nieuws wordt gekocht. We liepen langs allemaal winkels, maar de meeste winkels verkochten alleen maar zijtassen.. Uiteindelijk hebben wij twee normaal uitziende rugzakken gekocht.
In de avond kwamen Mark en Celeste bij ons eten. Jut en Jul hadden heerlijke spaghetti gemaakt met voortreffelijke gehaktballetjes, al zeg ik het zelf. Als toetje was er een heerlijke chocolade taart. De rest van de avond hebben we rustig aangedaan en hebben we ons voorbereid op de heftige trip die we zouden gaan maken.
Zaterdag 25 oktober was het dan zo ver, de Tongariro trip. Het was een lang stuk rijden waardoor we een tussenstop hadden in Mata Mata. Hier hebben we snel een muts gekocht voor de wandeltocht. De eerste stop was de Huka Falls. Dit is een waterval met super blauw water. Het was een korte tussenstop. Hierna zijn we doorgereden naar Taupo. Hier moest ik gaan beslissen of ik wilde Bungeejumpen of niet. Ik wist maar niet wat ik moest doen en ik werd er alleen maar ongelukkig van. Totdat ik de beslissing maakte om het maar niet te doen. Ik kan mezelf nou eenmaal niet van een brug of wat dan ook afgooien. Onze kanjer Julia heeft dit wel gedaan met de waterdip erbij!!
Maaike en ik hebben om toch iets cools te doen de Swing gedaan. Met veel kriebels in onze lichamen stonden we te wachten tot het onze beurt was om te gaan swingen. Op het moment dat wij aan de beurt zouden zijn namen ze een kwartier pauze. We werden gewoon een extra kwartier in spanning gehouden. Toen was het eindelijk onze beurt. Een mannetje deed een tuigje bij ons aan en we werden begeleidt naar een soort plateau. Hier werden we gekoppeld aan de swing. We kregen de opdracht om lekker in onze tuigjes te gaan hangen. Op deze manier werden we van het plateau gebracht, we zweefden toen boven de rivier. De man zei nog zwaai nog even, dus ik zwaaide nog doodleuk even naar de camera en dacht rustig weer mijn hand terug te brengen waar ik mij vast kon houden. Voor ik het wist trok de man al aan het touwtje en stortte Maaike en ik iets van 47 meter naar beneden en kwamen we in de swing terecht. Dit was ontzettend gaaf! Lekker zweven boven de rivier.
Na deze adrenaline stop reden we door naar Tongariro. Hier konden we spullen huren voor de dag erna, zoals een warme jas, broek en handschoenen. Het was een grote kans dat het erg koud zou zijn op de berg. Dus ik had ook lekker spulletjes gehuurd. Daarna zijn we doorgereden naar het hostel. Het was al half 10 en we moesten nog avond eten. We kregen heerlijk koude spaghetti. Daarna zijn we naar de kamer gedaan en zijn we gaan slapen, we waren verrot.
Op zondag 26 oktober was het dan zover. We gingen de Tongariro Alpine Crossing wandelen. In vol ornaat zaten we in de bus op weg naar het begin van deze 19.4 km hike. Bij aankomst voelden we de kou al die we gingen trotseren. De eerste 5 kilometer van de tocht verliepen makkelijk. Ik liep samen met Naomi in een aardig tempootje. Dit gedeelte was nog vlak. Na 5 kilometer namen we een korte pauze om energie te krijgen voor het steile gedeelte. Het steile gedeelte was erg zwaar. Naomi nam een hard tempo aan, wat ik niet kon volhouden. En liep lekker op mijn eigen rustige tempo de berg op. Gelukkig deed Maaike het zelfde. Door weer en wind liepen we samen naar de top. De wind werd sterker en kouder. Mijn haar begon te bevriezen, tevens ook mijn kleding. Steeds meer mensen keerden om, ze vonden het niet veilig om de berg op te lopen. Zo stoer als wij zijn liepen wij gewoon door. Helaas door de mist konden we niet veel zien van de mooie natuur die om ons heen was. Wel hebben we een soort van vaag the blue lake gezien. Op google zijn de afbeeldingen van dit meer erg mooi. Toen we aan de andere kant van de berg kwamen was de lucht blauw en de zon die scheen. Ook konden we hier lekker naar beneden lopen. Hier zagen we ook een nog actieve vulkaan waar rook uit kwam. Dit was erg bijzonder om te zien. De laatste 6 kilometer van de track hebben we erg rustig gedaan. Om de 3 kilometer namen we lekker een pauze in het zonnetje. Dit resulteerde dat wij de crossing waar tussen de 7 en 9 uur voor wordt gegeven in 6.15 uur hebben uitgelopen. Toch wel iets om trots op te zijn! We hebben nog 2 uur moeten wachten totdat de bus kwam om ons terug te brengen naar het hostel. Hier hebben we lekker een warme douche genomen en ons klaar gemaakt voor de avond.
Doordat we de dag ervoor voor 13 dollar koude spaghetti hadden gekregen, zagen wij het niet zo zitten om weer in het hostel te eten. We zijn in een apresskihut gaan zitten en hebben een broodje hamburger gegeten. Na het eten zijn we nog met elkaar wat gaan drinken. Om 10 uur moest het stil zijn in het hostel, laten wij hier nou net niet zo goed in zijn. We zijn toen maar naar de pub gelopen. Een Duitser vertelde ons dat er in het dorpje een houseparty was. We gingen op zoek. Er brandde bij een huisje licht. Met vol goede moed liepen we richting het huisje en spraken de bewoners aan. Omdat ik zo nodig moest plassen, mocht ik even gaan plassen. Maaike liep met me mee. Terwijl ik aan het plassen ben doet Maaike de deur open, staat ze daar met de badmuts van die mensen op. Dit was funny. Toen we uit de wc kwamen, zat het huis vol met Nederlanders. We merkten al snel dat die mensen er niet erg blij mee waren dus we gingen weer weg. Er was dus nergens een houseparty, de Duitser loog. We zijn toen weer terug naar de pub gegaan waar we ouderwets hebben staan shotten. De avond is afgesloten in het restaurant van het hostel. Ik heb nog een zeker persoon naar bed gebracht en ben daarna samen met Maaike ook naar onze kamer gegaan. Het was een erg gezellige avond.
Het ontbijt was die ochtend om half 10, dit was een soort uitslapen. Veel mensen waren niet zo blij met ons, omdat we schijnbaar veel te veel herrie hebben gemaakt, oeps. Het was een feestdag in Nieuw Zealand waardoor iedereen vrij was. Hierdoor duurde de trip tot maandag. Na het ontbijt zijn we naar Taupo gegaan. Hier hebben we lekker een bakje cappuccino gedronken en een tosti. Samen met Julia zijn we overal random foto’s van gaan maken, zoals een McDonald’s vliegtuig. Op de terug weg heb ik de slechtste film ooit gezien, The Inbetweeners. Kijk deze film niet.
Ik was blij toen we die middag uiteindelijk thuis waren. Ik ben lekker vroeg naar bed gegaan.
Het was een ontzettend gave trip naar Taupo en Tongariro. Echt een top weekend.
Liefs, Judith
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
